Welkom in Vietnam

Wat een land. Val van verbazing in verbazing. De hitte hakte erin, net als de eerste slurpende man die naast mij, na de overstap in Bangkok, genoot van het ontbijt met noodles.
Het verkeer is bizar, chaotisch met vooral brommers. Overal zie je en hoor je brommers. Alles rijdt door elkaar. Ook op de snelweg  en in de taxi naar Hanoi keek ik mijn ogen uit. Ik dacht dat ik ze zag vliegen van vermoeidheid toen ik een man op brommer spotte die ons inhaalde, behangen met plastic zakken met goudvissen. Welkom in Vietnam.  

En hoe bijzonder was het om de jongens weer te zien. Aan de andere kant van de wereld. Wat voel ik me een rijk mens. En ik herkende weer de geur en het schemerlicht van al die jaren terug. 

Ik heb een ding met water, maar ook met regen en vakanties. En laat ik nou alles hebben bedacht, maar niet dat na een uurtje na mijn aankomst de hemel boven ons losbrak. Onweer en hoosbuien. T zal niet. Dus maar aan te bier gegaan en toen we door de regen liepen kon ik de regen waarderen.  Het voelde aangenaam en verfrissend.