Halong Bay, Danmark and America

Het is gelukt. Na alle twijfel. Hein heeft zich uit bed gesleept. Hop in de taxi, daarna in het vliegtuig weer naar Hanoi. We komen aan in de avond. Het is heter dan eerder, maar liefst 36 graden. Samen loop ik met Peter door de straten en ben blij dat ik er niet alleen loop in deze bizar drukke stad. De volgende ochtend op naar Halong Bay.  We zijn met z’n drieën groep ms Maria Wibbelink. We kijken naar het landschap dat voorbij glijdt. Bouwputten overal. Er wordt gigantisch gebouwd en de bevolking groeit. En overal auto’s en scooters.  

Om 13 00  uur stipt worden we al zwaaiend binnengehaald door de bemanning. Onze host heet Tom en hij praat met een bijzonder Amerikaans accent in een akelig laag tempo. En het wordt me duidelijk. Een strak programma. En laat ik daar nou net een hekel aan hebben, aan strakke programma’s. Vooral als ik ze zelf niet maak. Maar het is veel te warm om dwars te zijn. 
Het is zo’n luxe hier. Heerlijk eten. Mooie hut. De zon schijnt, we varen, Hein knapt op. Wind door de haren en water. Beter dan dit wordt t niet. Terwijl ik dit schrijf kijk ik uit het raam van mijn hut. Het is 7 uur in de ochtend en we varen langs de rotsen. 

De groep maakt kennis met elkaar. Fascinerend altijd zo’n groep en de dynamiek die ontstaat en de rollen die worden ingenomen. 
Zo leren we Danmark kennen. Hij midden 20, militair geweest en deelt graag zijn ervaringen en kennis. Alleraardigst, maar net de Winkler Prins en houdt niet op. Zij rustig, introvert en vol bewondering voor haar vriend en zijn verhalen. 
Meet America. Zij begin 50 uit Texas. Maakt een tocht met haar dochter van 13. In drie weken bezoeken ze volgens mij vier landen. 
Een bereisde onderhoudende vrouw die ook graag deelt over haar leven en reiservaringen. 
En dan is er miss Jelly Fish, die na twee minuten zwemmen al werd gebeten. Ondanks de woorden van Tom “No problem with Jelly Fish here”  toch foute boel. Ik lig inmiddels ook al in het water. Peter schreeuwt tegen me– hij was niet gaan zwemmen vanwege de Jelly Fish- dat ik uit het water moet komen alsof ik word achtervolgd door een haai. 
Miss Jelly Fish is een Amerikaanse die studeert in Australië. Ze is samen met  een leuke Amerikaan woonachtig in Australië, maar ze zijn niet echt samen. Maar deze midtwintigers reizen wel samen en de spanning is voelbaar. Hij wil wel vermoed ik, maar zij wil zich volgens mij niet binden. Wil avontuur en reizen. 
En dan zijn natuurlijk ook nog soortgenoten,  een echtpaar uit Alphen aan de Rijn met dochterlief die de volgende dag achttien wordt en echt nog geen biertje drinkt. En samen met haar ouders toert op de scooter door Noord Vietnam. Dat bestaat dus ook.
De groep is gevormd, posities worden verkend en de dynamiek tekent zich af. Danmark en America zijn dominant in de groep. Ze wisselen elkaar af. Favoriete onderwerpen: waar zijn we allemaal geweest in de wereld en hoe is het in Amerika of in Denemarken. 
Ik val stil en zelfs Peter valt stil. We hebben onze meerderen ontmoet.