Van Noord naar Zuid

Vandaag, welke dag is het eigenlijk, van Noorden richting Zuiden gegaan naar Hue zo’n 800 km verder. Nadat we bij de gate werden belaagd door hordes Vietnamese toeristen met petjes op hysterisch gillend, lukte het ons toch om onze plek op te eisen in het vliegtuig.  Dat is wonderlijk die tegenstelling. De mensen zijn zo vriendelijk, maar in het verkeer en in rijen zijn ze onaangenaam dwingend. 

Eenmaal in Hue hop hotel in en hop taxi in en op pad. Een daadkrachtige hoteldame verkocht ons al in tien minuten tijd een taxi om mee op pad te gaan. Helemaal in de lijn van meneer Sweers.En ik moet bekennen, dat gehannes en gezoek. Het reist zoveel makkelijker als je gewoon reageert op wat je afkomt. 

Een heel andere sfeer hier dan in Hanoi. In Hanoi bruist het, hier minder. En ook minder hectisch. Behalve het verkeer dan. 
Langs rijstvelden gereden -en ja het is net als in de film- om de Tom ben Minh Mang te bezoeken.  Een graftombe, en Hue heeft er meerdere. Prachtig maar snoeiheet, en ik snap nu pas waarom ze hier met een paraplu lopen, als parasol en dat dat niet alleen voor watjes is.

Hop taxi weer in naar een boeddhistische tempel aan de oever van the Perfume River. Ik lonkte vooral naar de bootjes op t water.  
Het eren is bijzonder en gaat gepaard met offers, van koekjes tot vruchten en geld. En alles wordt aan het einde van de dag verbrand. Zonde denk ik dan. Maar ja ik ben ook niet Vietnamees. Ook op straat zie je mensen geld verbranden of andere dingen. Zoals kleren, boeken en zelfs IPhones heb ik mij laten vertellen.  Zo eer je een dierbare overledene blijkbaar. 
Traditioneel als Marjolijn erbij is, gaat het op de dag van aankomst regenen en onweren. En wij zijn net binnen in het hotel, duiken de jacuzzi in en bubbelen de avond in.